Opadły mgły, wstaje nowy dzień. Opadły mgły Opadły mgły i miasto ze snu się budzi Górą czmycha już noc Ktoś tam cicho czeka, by ktoś powrócił Do gwiazd jest bliżej niż krok Pies się włóczy pod murami bezdomny Niesie się tęsknota czyjaś na świata cztery strony A ziemia toczy, toczy swój garb uroczy Toczy, toczy się los.
3 numer z najnowszej płyty Vavamuffin Mo' Better RootzTekst : Zło eleganckie pod krawatem zawsze będzie złem tłemDla naszych działań szatana refrenAle na to
Nie przejmuj się, bo jakoś będzie boo (uuuuuuuu) Paf, paf, paf, paf Pif i paf, ey, splif i blant, ey, mickey mouse (mouse, ye) Dziś jestem jak na safari kap, kap, ey Dziki raj Spragniony tego by zbudować lepszy świat, tak (yeyeyeyeyeaaah) I nie ważne co by stało się Jutro będzie nowy dzień, hey (nananananana) I nie ważne co by
N. iedługo dane było szczęśliwym małżonkom cieszyć się z zagubionej w leśnej ciszy rezydencji. Po raz ostatni przebywali tutaj późnym latem 1830 roku, by po wybuchu powstania listopadowego wyjechać do Warszawy, gdzie Bernard wziął udział w walkach, a jego żona zaangażowała się w pomoc rannym po
Kiedy wstanie świt Lyrics: Tak tak, tak włąśnie tak / Nie ma rady / Na każdego przyjdzie kolej na każdego przyjdzie kryska / Nawet gdybyś się starał to i tak musisz wygrać / Wygrać
Nowy dzień, nowy track Nowy bit, nowy ciuch, ten sam ja Teraz inaczej patrzą na twarz A i tak samo jak kiedyś still pierdolę was Czas pokazał Opada kopara, widzą chama Chciałabyś zobaczyć jak to działa Teraz to możesz z tym wypierdalać Drop-top Nie pytaj suko mnie po co Mam głos, mam coś, masz potop Chcesz clout, jesteś idiotą
Hood Love (a ja nie) Lyrics: Ciągle nie wiem, czego szukam / Nowy dzień wstaje, a ja łapię bucha / Muszę mieć uśmiech od ucha do ucha / A nie stres, nawet mnie nie słucha / Pisze, że ona
GnRWC. Dołącz do innych i śledź ten utwór Scrobbluj, szukaj i odkryj na nowo muzykę z kontem Podobne utwory Występuje także w Ten utwór występuje w jeszcze 4 albumach Podobne utwory Statystyki scroblowania Ostatni trend odsłuchiwania Dzień Słuchaczy Wtorek 25 Styczeń 2022 0 Środa 26 Styczeń 2022 0 Czwartek 27 Styczeń 2022 0 Piątek 28 Styczeń 2022 0 Sobota 29 Styczeń 2022 0 Niedziela 30 Styczeń 2022 0 Poniedziałek 31 Styczeń 2022 0 Wtorek 1 Luty 2022 0 Środa 2 Luty 2022 0 Czwartek 3 Luty 2022 0 Piątek 4 Luty 2022 0 Sobota 5 Luty 2022 0 Niedziela 6 Luty 2022 0 Poniedziałek 7 Luty 2022 0 Wtorek 8 Luty 2022 1 Środa 9 Luty 2022 0 Czwartek 10 Luty 2022 0 Piątek 11 Luty 2022 0 Sobota 12 Luty 2022 0 Niedziela 13 Luty 2022 0 Poniedziałek 14 Luty 2022 0 Wtorek 15 Luty 2022 1 Środa 16 Luty 2022 1 Czwartek 17 Luty 2022 1 Piątek 18 Luty 2022 1 Sobota 19 Luty 2022 0 Niedziela 20 Luty 2022 0 Poniedziałek 21 Luty 2022 0 Wtorek 22 Luty 2022 0 Środa 23 Luty 2022 0 Czwartek 24 Luty 2022 0 Piątek 25 Luty 2022 0 Sobota 26 Luty 2022 0 Niedziela 27 Luty 2022 0 Poniedziałek 28 Luty 2022 0 Wtorek 1 Marzec 2022 0 Środa 2 Marzec 2022 0 Czwartek 3 Marzec 2022 0 Piątek 4 Marzec 2022 0 Sobota 5 Marzec 2022 0 Niedziela 6 Marzec 2022 0 Poniedziałek 7 Marzec 2022 0 Wtorek 8 Marzec 2022 0 Środa 9 Marzec 2022 0 Czwartek 10 Marzec 2022 0 Piątek 11 Marzec 2022 0 Sobota 12 Marzec 2022 0 Niedziela 13 Marzec 2022 0 Poniedziałek 14 Marzec 2022 0 Wtorek 15 Marzec 2022 0 Środa 16 Marzec 2022 0 Czwartek 17 Marzec 2022 0 Piątek 18 Marzec 2022 0 Sobota 19 Marzec 2022 0 Niedziela 20 Marzec 2022 0 Poniedziałek 21 Marzec 2022 0 Wtorek 22 Marzec 2022 0 Środa 23 Marzec 2022 0 Czwartek 24 Marzec 2022 0 Piątek 25 Marzec 2022 0 Sobota 26 Marzec 2022 1 Niedziela 27 Marzec 2022 0 Poniedziałek 28 Marzec 2022 0 Wtorek 29 Marzec 2022 0 Środa 30 Marzec 2022 0 Czwartek 31 Marzec 2022 0 Piątek 1 Kwiecień 2022 0 Sobota 2 Kwiecień 2022 0 Niedziela 3 Kwiecień 2022 0 Poniedziałek 4 Kwiecień 2022 0 Wtorek 5 Kwiecień 2022 0 Środa 6 Kwiecień 2022 0 Czwartek 7 Kwiecień 2022 0 Piątek 8 Kwiecień 2022 0 Sobota 9 Kwiecień 2022 0 Niedziela 10 Kwiecień 2022 0 Poniedziałek 11 Kwiecień 2022 0 Wtorek 12 Kwiecień 2022 0 Środa 13 Kwiecień 2022 0 Czwartek 14 Kwiecień 2022 0 Piątek 15 Kwiecień 2022 0 Sobota 16 Kwiecień 2022 0 Niedziela 17 Kwiecień 2022 0 Poniedziałek 18 Kwiecień 2022 0 Wtorek 19 Kwiecień 2022 0 Środa 20 Kwiecień 2022 0 Czwartek 21 Kwiecień 2022 1 Piątek 22 Kwiecień 2022 0 Sobota 23 Kwiecień 2022 0 Niedziela 24 Kwiecień 2022 0 Poniedziałek 25 Kwiecień 2022 0 Wtorek 26 Kwiecień 2022 0 Środa 27 Kwiecień 2022 0 Czwartek 28 Kwiecień 2022 0 Piątek 29 Kwiecień 2022 0 Sobota 30 Kwiecień 2022 1 Niedziela 1 Maj 2022 0 Poniedziałek 2 Maj 2022 0 Wtorek 3 Maj 2022 1 Środa 4 Maj 2022 0 Czwartek 5 Maj 2022 2 Piątek 6 Maj 2022 0 Sobota 7 Maj 2022 0 Niedziela 8 Maj 2022 0 Poniedziałek 9 Maj 2022 0 Wtorek 10 Maj 2022 0 Środa 11 Maj 2022 0 Czwartek 12 Maj 2022 0 Piątek 13 Maj 2022 1 Sobota 14 Maj 2022 0 Niedziela 15 Maj 2022 0 Poniedziałek 16 Maj 2022 0 Wtorek 17 Maj 2022 0 Środa 18 Maj 2022 0 Czwartek 19 Maj 2022 1 Piątek 20 Maj 2022 0 Sobota 21 Maj 2022 0 Niedziela 22 Maj 2022 0 Poniedziałek 23 Maj 2022 0 Wtorek 24 Maj 2022 0 Środa 25 Maj 2022 0 Czwartek 26 Maj 2022 0 Piątek 27 Maj 2022 0 Sobota 28 Maj 2022 0 Niedziela 29 Maj 2022 0 Poniedziałek 30 Maj 2022 0 Wtorek 31 Maj 2022 0 Środa 1 Czerwiec 2022 0 Czwartek 2 Czerwiec 2022 0 Piątek 3 Czerwiec 2022 0 Sobota 4 Czerwiec 2022 0 Niedziela 5 Czerwiec 2022 0 Poniedziałek 6 Czerwiec 2022 0 Wtorek 7 Czerwiec 2022 0 Środa 8 Czerwiec 2022 0 Czwartek 9 Czerwiec 2022 0 Piątek 10 Czerwiec 2022 0 Sobota 11 Czerwiec 2022 0 Niedziela 12 Czerwiec 2022 0 Poniedziałek 13 Czerwiec 2022 0 Wtorek 14 Czerwiec 2022 0 Środa 15 Czerwiec 2022 0 Czwartek 16 Czerwiec 2022 0 Piątek 17 Czerwiec 2022 1 Sobota 18 Czerwiec 2022 0 Niedziela 19 Czerwiec 2022 1 Poniedziałek 20 Czerwiec 2022 1 Wtorek 21 Czerwiec 2022 1 Środa 22 Czerwiec 2022 1 Czwartek 23 Czerwiec 2022 1 Piątek 24 Czerwiec 2022 0 Sobota 25 Czerwiec 2022 1 Niedziela 26 Czerwiec 2022 1 Poniedziałek 27 Czerwiec 2022 1 Wtorek 28 Czerwiec 2022 0 Środa 29 Czerwiec 2022 1 Czwartek 30 Czerwiec 2022 1 Piątek 1 Lipiec 2022 0 Sobota 2 Lipiec 2022 0 Niedziela 3 Lipiec 2022 0 Poniedziałek 4 Lipiec 2022 0 Wtorek 5 Lipiec 2022 1 Środa 6 Lipiec 2022 1 Czwartek 7 Lipiec 2022 0 Piątek 8 Lipiec 2022 1 Sobota 9 Lipiec 2022 1 Niedziela 10 Lipiec 2022 0 Poniedziałek 11 Lipiec 2022 0 Wtorek 12 Lipiec 2022 0 Środa 13 Lipiec 2022 0 Czwartek 14 Lipiec 2022 0 Piątek 15 Lipiec 2022 1 Sobota 16 Lipiec 2022 0 Niedziela 17 Lipiec 2022 0 Poniedziałek 18 Lipiec 2022 0 Wtorek 19 Lipiec 2022 0 Środa 20 Lipiec 2022 0 Czwartek 21 Lipiec 2022 0 Piątek 22 Lipiec 2022 1 Sobota 23 Lipiec 2022 0 Niedziela 24 Lipiec 2022 0 Poniedziałek 25 Lipiec 2022 0 Odtwórz ten utwór YouTube Spotify Spotify Zewnętrzne linki Apple Music Facebook (KrzysztofKrawczykOFFICIAL) O tym wykonwacy Krzysztof Krawczyk 67 213 słuchaczy Powiązane tagi Krzysztof Krawczyk (ur. 8 września 1946 w Katowicach, zm. 5 kwietnia 2021 w Łodzi) – polski piosenkarz obdarzony charakterystycznym barytonowym głosem, gitarzysta i kompozytor. Wokalista zespołu Trubadurzy, artysta solowy od 1973 r. Wylansował wiele znanych przebojów. Jego popularność wyznaczają tysiące kilometrów przebytych tras koncertowych w Europie i na świecie oraz wielka liczba nagród i wyróżnień. W swojej karierze śpiewał i nagrywał płyty z różnorodną muzyką od popu poprzez rythm & bluesa, rock and rolla, country, tango, kolędy, piosenki i pieśni religijne aż po … dowiedz się więcej Krzysztof Krawczyk (ur. 8 września 1946 w Katowicach, zm. 5 kwietnia 2021 w Łodzi) – polski piosenkarz obdarzony charakterystycznym barytonowym głosem, gitarzysta i kompozytor. Wok… dowiedz się więcej Krzysztof Krawczyk (ur. 8 września 1946 w Katowicach, zm. 5 kwietnia 2021 w Łodzi) – polski piosenkarz obdarzony charakterystycznym barytonowym głosem, gitarzysta i kompozytor. Wokalista zespołu Trubadurzy, artysta solowy od 1… dowiedz się więcej Wyświetl pełny profil wykonawcy Podobni wykonawcy Bajm 70 242 słuchaczy Wyświetl wszystkich podobnych wykonawców
„- Miał zginąć i zginął. To jest los. O tym to zatem więc cały pociąg rozmawiał, szeptał, mruczał i mamrotał z rzadkim przejęciem. O tej to śmierci nagłej i niespodziewanej wszyscy rozprawiali w zatłoczonych przedziałach i zawalonych korytarzach jadącego na zachód przez zimowe pola pociągu.” „Siekierezada” Edward Stachura 8 lutego 2019 rozpoczynam moją nową uroczystą chwilę - wyjazd na II Zimową Stachuriadę - Siekierezadę do Głogowa. Zostałam na nią zaproszona do udziału w części literackiej przez inicjatora tego wydarzenia - Krzysztofa Wiśniewskiego, prowadzącego stronę Co prawda nigdy nie uczestniczyłam w tzw. stachuriadach i nie jestem pewna czy odnajdę w nich stachurową ezoteryczność, którą odnajduję w cichości i najczęściej samotności, ale... Właśnie wydałam dwie książki inspirowane twórczością Edwarda Stachury, które chcę przedstawić światu, a z Krzyśkiem od listopada prowadzę niekończące się rozmowy o Pocie, zatem coś pcha mnie na to spotkanie z organizatorem, by kontynuować nasz kolejny wywiad-rzekę i własną wędrówkę po szlakach filozofii egzystencjalnej. Popołudniowy transport moich ulubionych Linii Dolnośląskich, relacji Wrocław - Zielona Góra, który ma mnie dowieść do Głogowa jest tego dnia zatłoczony i trudno znaleźć w nim miejsca siedzące. Staję więc na korytarzu przy przedziale służbowym i czekam na start pociągu jadącego ze wschodu na zachód. Przed samym odjazdem, podchodzi do mnie jakiś mężczyzna z zapytaniem czy nie mogłabym przekazać paczki dla jego znajomego z Głogowa, który będzie czekał na jej odbiór na stacji. Imię i nazwisko oraz numer telefonu człowieka, który ma odebrać pakunek z moich rąk, są na nim zapisane. Zgadzam się bez większego problemu, gdyż wydaje mi się to naturalnym ludzkim gestem, który nie wymaga żadnych negocjacji, chociaż „ ...wiadomo, co ludziom do łba strzeli?” Ostrożnym powinno się być pod względem bezpieczeństwa, bo raczej czasy apokaliptyczne mamy, ale na szczęście ( albo własne nieszczęście) mam do tego mało strachliwe podejście, zresztą za kilka godzin mam zachęcać innych do wyzbycia się poczucia lęku, zgodnie z imperatywem słów zawartych w jego powieści Fabula Rasa. Dojeżdżam do Głogowa bez większego problemu. Tym razem pociąg nie staje się „narzędziem tragedii”, nie miał nikt zginąć, zatem i nikt nie zginął. Na dworcu czeka na mnie pan Stanisław, który okazuje się być sympatycznym, młodym człowiekiem, który w ramach podziękowania ofiaruje mi podwiezienie do wybranego miejsca. - Dziękuję, ale ja przyjechałam tylko pochodzić sobie po Głogowie - odpowiadam, bo właściwie nie wiem gdzie mam się udać na spotkanie z Krzysztofem Wiśniewskim. Staszek zadaje mi wówczas pytanie, czy nie przyjechałam na Stachuriadę do Krzysztofa, bo on chyba mnie ma odebrać z dworca, ale też nie jest pewien czy chodzi o mnie. I oczywiście chodzi o mnie, aczkolwiek wiadomość od organizatora w tej sprawie nie dociera do mnie na czas, ale jakoś i bez internetu, i telefonu, a za sprawą „przypadku” zastaję zawieziona przez kolegę Staszka (który okazuję się nowym wokalistą grupy Projekt Fraktala & Przyjaciele) w prawidłowe miejsce, czyli do MCK Mayday, gdzie dnia następnego ma odbyć nasza zimowa Siekierezada, której patronuje MOK i MCK Mayday w Głogowie. W dalszym etapie wieczoru uczestniczymy w próbach zespołu. Jest oczywiście miło i sympatycznie, a wszyscy panowie z zespołu swoją serdecznością i otwartością, sprawiają, że moja dusza niezmiernie cieszy się (a ciało podryguje w rytm utworu reggae „Pokój Waszych Serc”), że znalazła się w dobrym miejscu i czasie. W sobotę o godzinie małą grupą osób wyruszamy na wycieczkę do Grochowic. Nasze zwiedzanie okolic związanych z „Siekierezadą” rozpoczynamy od miejsca w lesie, gdzie na zrębie w zimie 1967 Artysta pracował jako drwal. I już przy pierwszej stacji naszej stachurowej drogi zimowej, emocje zaczynają mały drżący taniec w moim ciele. Odczytuję napis na tablicy poświęconej Poecie; „Jaki niebieski wiatr cię przygnał w te dzikie strony” i przystępuję do rozmyślań nad owym zapytaniem - twierdzeniem - nakazem. Zdanie nie posiada żadnego znaku interpunkcyjnego, więc można uznać je za przyrzeczenie - konieczność - argument siły wyżej, dyktat losu. Przez jakiś czas włóczymy się od drzewa do drzewa, tam gdzie niegdyś pracował Stachura i jest jakoś tak ujmująco i czule. Chętnie zostałabym tu na dłuższą chwilę, by rozpoznać podszepty mej duszy, ale goni nas czas. Przystajemy jeszcze przy Domku Babci Oleńki (Olechny), a następnie nawiedzamy jej grób, który znajduje się na miejscowym cmentarzu („we wsi Bobrowice, gromada Hopla”). W drodze powrotnej do Głogowa myślami, pełnymi Edwarda ( i Zbyszka), biegnę do „Hoplanki”, do Niebieskiej Tancbudy z „Sekierezady”, gdzie chętnie potańczyłabym z moimi nestorami mądrości życiowych, rodzących się w przedziałach pojazdów PKP. „I przypomniał mi się on, który równo tydzień temu, w samą niedzielę, zginął na torach pod kołami. Mógłby tu teraz pięknie za mną stać w drzwiach gospody, gdybym wtedy, kilka zaledwie godzin wcześniej, niż się tam znalazłem, był na peronie i stanął mu na drodze z rozpostartymi szeroko ramionami. Moglibyśmy teraz razem wkroczyć lekko kołyszącym się krokiem do środka zadymionej „Hoplanki” i popić zdrowo za wszystko, za tych, co na morzu, za tych, co na lądzie, za tych, co w powietrzu, za czerwony Białystok, za Białą Podlaskę i za tych, co polegli. Moglibyśmy.” O godzinie rozpoczyna się główna część II Zimowej Stachuriady - Siekierezady w MCK Mayday w Głogowie. Spotkanie rozpoczyna jego pomysłodawca, organizator Krzysztof Wiśniewski od przeczytania fragmentu powieści Edwarda Stachury „Siekierezada”, czyli książki dzięki której zgromadziliśmy się w tym miejscu i czasie : „Straszliwie zapędziłem się ostatnimi czasy na dzikie straszliwe dziewicze tereny. Naprawdę, mówię, dobrze by było trochę przyhamować chyba. Albo nawet stanąć w miejscu na jakiś czas. Albo i nawet trochę cofnąć się do tyłu. Wstecz. Nazad. Żeby odpocząć trochę. Nabrać sił. Nabrać powietrza dla próżni, która tam, próżnując, panuje. Gdzie tam? Tam. I potem dopiero ruszyć i pójść dalej. Pójść dalej i dojść dalej, niźli doszedłbym bez odpoczynku. Bo o to przecież idzie. O Iście. O dojście jak najdalsze.” Krzysztof przypomina, że nim te słowa znalazły się w powieści "Siekierezada", Stachura przybył do Głogowa i Grochowic, by tu miedzy styczniem a marcem 1967 roku pracując na zrębie zbierać materiały do tej książki, a następnie akcentuje cel naszego tete -a – tete : „Dlatego my też tutaj zawędrowaliśmy w tym okresie zimowym, by uczcić pamięć o Poecie. Tą Zimową Stachuriadą zainaugurowaliśmy jubileuszową 40 rocznicę śmierci Edwarda Stachury. Jest ona naszym prezentem dla Poety i mamy nadzieję, że na stałe zagości w Głogowie dając nam możliwość cieszenia się jego twórczością, w miejscu gdzie zbierał materiały do swojej najsłynniejszej powieści.” Następnie Krzysztof Wiśniewski odczytuje list otwarty od rodziny Poety, która ciepłymi słowami wspiera rozpoczętą inicjatywę: „Jan Stachura (Żano); W-wa 7 luty 2019. Pan Krzysztof Wiśniewski. Drodzy uczestnicy spotkania „Zimowa Stachuriada”. W tym roku minie 40 lat od śmierci mojego brata Edwarda. W rodzinie mówiliśmy na niego Edziu. W tym czasie odbyło się bardzo wiele różnych spotkań. Wiele inicjatyw naturalnie się wypaliło, a Stachuriady nadal trwają. Choć jak wiem od pana Krzysztofa w tym roku prawie do ostatnich dni nie było pewności czy tegoroczna się odbędzie. Dziękuję panu Krzysztofowi za zaangażowanie czego dowód daje także prowadzeniem strony. A wszystkim życzę poczucia że „wszystko jest poezja, każdy jest poetą”. Pozdrawiam serdecznie, Żano Stachura.” Potem prowadzący proponuje minutą ciszy wspomnieć pamięć ważnych osób dla Edwarda Stachury, które zmarły w tym i zeszłym roku: Wacława Tkaczuka, Wiesława Niesiobędzkiego, Zytę Oryszyn, Janusza Kuklińskiego, Romana Kołakowskiego i samego Edwarda Stachurę, po czym zostaje puszczony „List do Pozostałych” z filmu Łukasza Lipińskiego, który można znaleźć na kanale „List do pozostałych” Edwarda Stachury - recytuje Łukasz Lipiński Ten tekst nie wymaga interpretacji, czy żadnego dodatkowego komentarza, słowa Poety w ciszy wchodzą w głębię mojej intelektu, serca i duszy, i myślę, że dzieje się to z każdym zgromadzonym w głogowskim MCK Mayday i jest to dobre zapoczątkowanie tego, co ma się dziać przez następnych kilka godzin. Wiem już, że moje duchowe pragnienia z pewnością zostaną tutaj nasycone. Wiem już, że w moim sercu otwiera się coś Nowego, jeszcze nienazwanego przeze mnie, być może będzie to nowe spojrzenie na filozofię zawartą w utworach Stachury, a może za chwilę chwycę za gitarę i wyśpiewam teksty własne lub Mistrza. Nie potrafię tego jeszcze nazwać, ale oprócz dotychczasowego zachwytu nad Słowem i koncepcją egzystencjalną Stachury, rodzi się we mnie coś Nowego…. Panel literacki zapoczątkowuje Maciej Cymeon od swojej opowieści: Śladami filmu „Siekierezada”. Pan Maciej jest z pewnością człowiekiem z pasją, który interesująco przedstawia miejsca, w których powstawała ekranizacja „Siekierezady”. Z przyczyn niezależnych od organizatorów, część literacka II Stachuriady - Siekierezady zostaje zredukowana i bardzo szybko przychodzi czas, kiedy mam przedstawić swoje książki: „Powodziankę” i „ Poczekalnię W” i czekającą na wydanie „Przystań nad Odrą”. Swoje wystąpienie rozpoczynam z drżącym głosem, jako że jest to moje drugie większe wystąpienie przed publicznością nie nazywaną „uczniowie klasy..”, ale i z wdzięcznością losowi za to, że jestem wśród ludzi o podobnych potrzebach duchowych jak moje, a przede wszystkim za to, że miałam okazję w swoim życiu zasmakować twórczości Edwarda Stachury. Zachęcam do zapoznania się z moim pisaniem i spojrzeniem na życie poprzez lekturę moich książek, a także polecam przeczytanie mojego wywiadu - rzeka, który Krzysztof Wiśniewski przeprowadził ze mną w listopadzie 2018. Poniżej umieszczam linki do mojej twórczości i mam nadzieję, że w moich wierszach i lirycznych opowiadaniach, odnajdą Państwo choć krztynę stachurowych myśli, które mi pozwalają przetrwać trudne momenty mojego życia. Łamię się filozofią Edwarda Stachury i niosę ją dalej, bo wiem, że warto! W tym miejscu bardzo chciałabym podziękować Pawłowi Bińkowskiemu, aktorowi Teatru Nowego z Poznania, który nagrał moje wiersze i opowiadanie i dzięki temu, mam nadzieję, że i moje słowa, wzbogacą Państwa wrażliwość, zmysłowość i umysłowość oraz skalę doznań emocjonalnych. Tak lubię być w wieku stachurowym, między wszystkim a niczym... Zainteresowanych otrzymaniem moich książek w wersji PDF, proszę o kontakt mailowy pod adresem Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. „Nocna podróż po szynach” opowiadanie z „Poczekalnia W” „Anioł ciszy” wiersz z „Powodzianka” „Mam czterdzieści dwa lata” wiersz z „Powodzianka” Wywiad-rzeka z Barbarą Rejek, autorką „Powodzianki” Po panelu literackim następuje przerwa techniczna, gdyż za chwilę będzie miała miejsce część muzyczna II Zimowej Stachuriady i na scenie pojawią na się znakomici muzycy śpiewający teksty Edwarda Stachury. Zdecydowanie potrzebuję małego wytchnienia na rozładowanie napięcia, związanego z moim publicznym wystąpieniem i wyciszenie się przed koncertową ucztą, która jest przed nami. Krzysztof Wiśniewski zapowiada pierwszego wykonawcę – Grzegorza Bukowskiego następującymi słowami: „Przed Państwem teraz ktoś, kto współpracował ze zmarłym niedawno Romanem Kołakowskim. Przyjechał uczcić jego pamięć jego muzyką do tekstów Stachury. Poprosiłem, by specjalnie dla nas wyśpiewał "Przypowieść błękitną" z autorskim tekstem Romana Kołakowskiego.” W czasie występu Grzegorza „łzy płyną (popłynęły) aniołom i cisza trwa(ła) w całym niebie”, a widownia i myślę, że również Roman i Edward radośnie trwają radośnie wsłuchani w mocne uderzenia w klawisze i wyrazisty głos młodszego kolegi. Mnie z pewnością porusza jego występ i mam nadzieję, że w przyszłym roku będziemy mogli go zobaczyć w tym miejscu z Teatrem Piosenki w spektaklu tanecznym „Ciemna Strona Steda”. Może sama kiedyś wytańczę prozę Stachury? Jestem z Wrocławia, zatem chyba nie muszę tłumaczyć, że twórczość pana Romana jest i będzie obecna we mnie. Tymczasem zachęcam do przeglądnięcia linków związanych z dorobkiem Romana Kołakowskiego. Idea Festiwalu Stachura niech pozostanie żywa w nas ! A już 23 lutego rozpoczyna się cykl koncertów pamięci Romana Kołakowskiego -”Hej, Skarbie, nieładnie żegnać się we łzach...” Koncert – Festiwal Stachura w Barbarce Oficjalna strona Teatru Piosenki Roman – film dokumentalny o Romanie Kołakowskim Magdalena Maria Jaroń o pracy nad biografią Romana Kołakowskiego „Confiteor” Edwarda Stachury w wykonaniu Grzegorza Bukowskiego z muzyką Romana Kołakowskiego Jako drudzy w panelu muzycznym występują moi koledzy z głogowskiej grupy Projekt Fraktala & Przyjaciele. Zespół z całą stanowczością daje żywiołowy koncert i duch Stachury ulatuje nad ich występem, choć jako jedyni nie śpiewają tekstów Edwarda Stachury, a teksty grającego na instrumentach perkusyjnych Krzysztofa M. Pietrzaka. Muzyka urzeka publiczność, podobnie jak mnie ostatniego wieczoru, a „Pokój Waszych Serc” grany jest kilkakrotnie. Ja chętnie przyjadę jeszcze kiedyś tutaj pokołysać się w rytm ich kompozycji i pochodzić, od tak sobie, z nimi po Głogowie i okolicach, śladami Stachury. Zapraszam serdecznie do ponownego wysłuchania (burzliwych) utworów (burzliwych) chłopaków z Głogowa: „Szklane Domy” „Złote ziarnka piasku marzeń” „Nocne Miasta Spacery” „Pokój Waszych Serc” „Legenda architekta” Po krótkiej przerwie Krzysztof Wiśniewski zapowiada kolejnego uczestnika - Dawida Gębalę, który wystąpi z recitalem „Świat nie powstał”. Szczerze mówiąc, oczekuję na ten występ z błogosławionymi wibracjami sercowymi, gdyż oto za moment wystąpi człowiek , który wyśpiewuje prozę Stachury... W świecie twórczości prozatorskiej Artysty jestem od dawna, ale od tak bardzo niedawna odkrywam, że można ująć to jeszcze w bardziej dźwięczny sposób. Po słowach prowadzącego: ”Wyśpiewał najtrudniejszą rzecz z twórczości Stachury "Fabula rasa" i usłyszymy pierwszy raz pełny recital tego artysty, który lubi dużo mówić.” Dawid Gębala przyciąga uwagę publiczności już po wykonaniu pierwszego utworu. Melodyjne „Kim jestem? Kim jestem? Kim jestem? Tyś jest swoim Ja.” sprawiają, że „zawieruszam się dalej, poza słowo.” Nowe, dla mnie, odkrycie przesłania Stachury, Dawid Gębala, bezbłędnie puentuje twierdzeniem, że jest pewien, że niedługo powstanie nowy gatunek muzyczny: Filozofia śpiewana. Doktor filozofii z Wrocławia, sprawia, że od tej pory będę mówiła, że moim ulubionym gatunkiem literackim jest poetycka proza filozoficzna . A przede wszystkim, Dawid Gębala ze swoim zbiorem śpiewanych fragmentów z dzieła „Fabula Rasa” pozwala mi odpowiedzieć sobie na pytanie, na które nie potrafiłam dotychczas znaleźć jednoznacznej odpowiedzi, tzn. Jakiej ja muzyki słucham? Wiem, brzmi to trywialnie, ale dla mnie jest to wielkie. Oto „Fabula Rasa” spełnia po raz kolejny swój cel w moim życiu, staje się książką nie do przeczytania, ale do odkrycia, po raz kolejny rodzi się dla mnie w moim samopoznaniu. Oto, w czasie wstępu Dawida Gębali, rośnie kolejna gałązka moich poszukiwań pedagogicznych. „Wielkie pytania są te, które tobie niechybnie wydadzą się banalne, wręcz śmiechu warte. (…) To są właściwe pytania, wielkie pytania, gigantyczne pytania. Kluczowe. Choć tobie niechybnie wydają się płaskie i głupie. W odpowiedziach na te pytania kryje się rozwiązanie wszystkich twoich problemów i wszystkich problemów świata, i początek nowego, prawdziwego życia. Bo w odpowiedziach na to pytanie jest samopoznanie.” „Fabula Rasa”. Po zakończonym występie Dawida, proszę go o spotkanie we Wrocławiu, bo mam pewność, że Filozofia śpiewana będzie już niedługo zjawiskiem potężnym, fenomenem XXI wieku, a Dawida Gębalę można już dziś nazwać jej prekursorem. Ja chcę poznać tajniki tego gatunku i już z niecierpliwością czekam na rozmowę z Artystą. I mam nadzieję, ze ten rok będzie rokiem urodzenia się - ponownego narodzenia się prozy Edwarda Stachury, a Dawid będzie „wybierał z niej słowa, które będą układały mu się w pieśń.” Oto linki , przybliżające twórczość Dawida Gębali. Ach, jak warto, z nimi się zapoznać! „Kim jestem” - pierwsze publiczne wykonanie tej piosenki z długim wstępem Dawida Gębali „Kim jestem” i „Samotność jest” „Czym nie jest miłość” Kolejnym wykonawcą wieczoru jest Jan Kondrak, którego przed chwilą Dawid Gębala, przedstawił jako swego mentora. Prowadzący zapowiada go w następujący sposób: „Teraz przed Państwem niepodważalny autorytet muzyczny i propagator polskiej literatury oraz poprawnej wymowy w muzyce. Jako pierwszy skomponował muzykę do "Missa Pagana" i jako pierwszy z Lubelską Federacją Bardów wyśpiewał poematy Stachury i wiele jego piosenek.” Niezwykłość i potęga jego głosu rozlega się na sali MCK Mayday i porywa do śpiewu publiczność. Po raz pierwszy w życiu mam przyjemność uczestniczenia w koncercie pana Jana i przede wszystkim poraża mnie refleksyjne podejście barda do zebranych, które zauważam już, gdy z nieukrywaną uwagą Jan Kondrak jako „zwykły” widz wysłuchiwał każdego występującego przed nim, potem z empatią i troską rozmawiał pod sceną z Dawidem Gębalą po jego występie, a teraz podczas własnego koncertu, przenikliwie wygłasza myśli, sprawiające, że na mojej twarzy pojawiają się jednocześnie: łzy w oczach i uśmiech na ustach. Jest emocjonalnie i intelektualnie paralelnie i chcę, by to co się we mnie dzieje w tym czasie przeobrażało się w przyszłe „stany tworzenia, stany śpiewacze i stany spotkaniowe”, zgodnie z określeniem panującej atmosfery przez Jana Kondraka. Spotkanie z Artystą otwiera we mnie potrzebę doskonalenia się, rozwijania własnych zdolności komunikacyjnych z innymi. Kolejne dla mnie, w czasie tej Stachuriady, otworzenie oczu własnych i zbawienny stan samopoznania. Poniżej, tylko z nielicznych linków, prowadzących do mądrości, wypowiedzianych i wyśpiewanych przez Jana Kondraka: Bard, człowiek który doradza, jak żyć - audycja Polskiego Radia Koncert Jana Kondraka z Lublina 80 urodziny Edwarda Stachury - koncert z Lublina „Wędrówką jedną życie jest człowieka” najpopularniejszy teledysk Jana Kondraka Po ostatniej pauzie technicznej na scenie pojawia się Krzysztof Stachura, którego Krzysztof Wiśniewski zapowiada enigmatycznie, że jest poetyckim malarzem muzyki współczesnej. I dodałabym tylko, że jest malarzem impresjonistycznym muzyki współczesnej, gdyż gdy ze sceny podają pierwsze dźwięki tworzonej przez Krzysztofa Stachurę muzyki w połączeniu z tekstem Edwarda Stachury :„Zanurzać, zanurzać się...”, mam wrażenie, że wpatruję się w „Impresje, wschód słońca” Moneta. Pieśń recytowana zespolona z różnością gatunków muzycznych granych przez gdyńskiego muzyka zachwyca, denerwuje, unosi radośnie, smuci jednocześnie. Krzysztof niewątpliwie, jak najlepszy impresjonista dostarcza „wielości ulotnych wrażeń”, ale również sprawia, że stachurowe teksty tworzą interaktywny obraz XXI wieku, gdzie słowo i brzmienie w różnej tonacji i zabarwieniu, finezyjnie oddziałują na moje zmysły i zostawiają w niezaspokojeniu. Krzysztof Stachura z pewnością może spodziewać się mnie na swoich koncertach w tym roku. Krzysztof Stachura na koncercie w Lublinie I w końcu na głogowskiej scenie pojawia się główny Artysta wieczoru, Jerzy Stachura, Junior, bratanek Edwarda Stachury. Jest to dla mnie również pierwsze w życiu spotkanie z tym nieprzeciętnym człowiekiem. Podczas występów poprzedników, pan Jerzy zajmuje różne miejsca, to na widowni, to na schodach lub w korytarzu, obdarowując uczestników Stachuriady swoim ciepłym uśmiechem i dobrym słowem, niewątpliwie ze swoim długim płaszczem i czapką na bakier po cichu „rzuca się w oczy”. Rozpoczyna swój występ od słów ,że „ nie wie , co by w życiu robił, gdyby nie Sted?”, a każde następne wspomnienie o swoim wujku Edziu i każda kolejna pieśń, zagrana, tak, jak wyuczył go właśnie On, sprawiają, że czujemy się jakbyśmy to również my, byli blisko Edwarda Stachury i razem z nim uczyli się nowych tekstów i akordów piosenek. I jest tak, jak przekazał to Edward - Jerzemu, „Grał jak potrafił, śpiewał jak czuł. Śpiewał, bo nie wszystko można było wypłakać, wykrzyczeć.” Jako ostatnia pieśń wieczoru, płynie „Piosenka, której nie da się przestać śpiewać”: „Słońcem byliśmy! Cieniem jesteśmy! Słońcem będziemy! Dziećmi swych dzieci!” II Zinową Stachuriadę- Siekierezadę W MCK Mayday w Głogowie, Krzysztof Wiśniewski zamyka pożegnaniem Edwarda Stachury z „Siekierezady” - ‘Bądźcie zdrowi!” i tak kończy się jej część oficjalna. Dalej, jest dalej solennie i uroczyście. Wraz z kilkoma innymi wytrwałymi - młodymi, mam możliwość zrobienia zdjęć przy i w znanej kurtce jeansowej Edwarda Stachury, żółtym szaliku ( który otrzymał od Jonasza Kofty) i z Jego chlebakiem. Ach, jak warto żyć dla takich niebywałych chwil! Zakupuję również płyty i tomiki poezji Jerzego Stachury i zdobywam niepowtarzalne dedykacje na nich, na czytanie na „zimowe wieczory”, które rozpoczynam już przy panu Jerzym i bezsprzecznie jestem w stanie uniesienia. „Poezja to mówiące malarstwo- a malarstwo – milcząca poezja” czytam myśl Simonidesa z okładki tomiku wierszy „Tylko tędy przechodziłem” Jerzego Stachury. Wstęp napisany tutaj przez Zbigniewa Radosława Szymańskiego i szybko przeczytany przeze mnie: ‘Ech, gdzie te czasy, gdy chwytał człowiek chlebak, gitarę i manierkę z czymś, co ma gasić pragnienie, a rozbudza duchowe...i w drogę!” sprawia ,że wiem, że właśnie mam okazję spotkać „artystę rzeczywistego”, który sprawił, że moje pragnienie stachurowej duchowości znalazło miejsce, gdzie może zostać pobudzane i zaspokajane. W świat twórczości Jerzego Stachury - jego poezji i obrazów z pewnością wybiorę się nieraz. I panie Jerzy, z pewnością zakupię wszystkie pana obrazy, jeśli będę miała pieniądze, ale na razie z głębi serca dziękuje za mini - obraz na książeczce z płyty i „Kupiłam sobie wiersz”! Autorska strona Jerzego Stachury Juniora Sted, Junior i wszyscy z drogi pod chmurami - o płycie Jerzy Stachura Junior w Suwałkach z 2014 roku Jerzy Stachura w Sopotece w 2018 roku „Ostatni seans” „A jednak odwróciłaś się” A to jeszcze na koniec tej opowieści, bo potem było ognisko i pyszna zupka gulaszowa, stworzona przez Małgosię. A potem wstał Nowy Dzień i przyjechał pociąg do Wrocławia, który mnie i Krzyśka Wiśniewskiego zwiózł na peron 3 wrocławskiego Dworca Głównego, czyli miejsca, gdzie 8 stycznia 1967 zginął Zbigniew Cybulski, wcześnie rano, a kilka godzin po tym zdarzeniu z tego dworca Janek Pradera, bohater „Siekierezedy” wyruszył do Głogowa. A potem pożegnałam Krzyśka słowami „Bądź zdrów!”, ale obydwoje wiedzieliśmy, że tej zimowej stachuriady nie da się przestać śpiewać...ale „ musiałam zostawić jego los i towarzyszyć mojemu”, bo dla mnie rodziło się Nowe, wstałam rano i „ biło mi mocniej serce, rosła mi dusza, śpiewała krew, (…), błyszczały oczy”, bo właśnie przede mną dział się cud. Wstałam rano i wraz ze mną wstał Nowy Dzień. Barbara Rejek Autorką zdjęć w tym artykule jest Krystyna Pisarska. Jedno zdjęcie w którym Krzysztof Wiśniewski czyta "Siekierezadę", wykonał Piotr Gajek.
Tekst i Chwyty Piosenki: Opadły mgły Opadły mgły i miasto ze snu się budzi, C F Górą czmycha już noc C G Ktoś tam cicho czeka, by ktoś powrócił Do gwiazd jest bliżej niż krok! Pies się włóczy popod murami – bezdomny Niesie się tęsknota czyjaś na świata cztery strony! C G C A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy Toczy, toczy się los! A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy Toczy, toczy się los! Ty, co płaczesz, ażeby śmiać mógł się ktoś – Już dość! Już dość! Już dość! Odpędź czarne myśli, dość już twoich łez! Niech to wszystko przepadnie we mgle! Bo nowy dzień wstaje, bo nowy dzień wstaje, Nowy dzień! Z dusznego snu już miasto tu się wynurza, Słońce wschodzi gdzieś tam Tramwaj na przystanku zakwitł jak róża Uchodzą cienie do bram! Ciągną swoje wózki-dwukółki mleczarze Nad dachami snują się sny podlotków pełne marzeń! A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy, Toczy, toczy się los! A Ziemia toczy, toczy swój garb uroczy, Toczy, toczy się los! Ty, co płaczesz, ażeby śmiać mógł się ktoś – Już dość ! Już dość ! Już dość ! Odpędź czarne myśli, porzuć błędny wzrok! Niech to wszystko zabierze już noc! Bo nowy dzień wstaje, bo nowy dzień wstaje. Nowy dzień! Wykonanie Piosenki: Opadły mgły
Wstaje nowy dzień Lyrics[Wejście]Wstaje dzisiaj nowy dzieńWstaje dzisiaj nowy dzieńWstaje dzisiaj nowy dzieńWstaje dzisiaj nowy dzieńWstaje dzisiaj nowy dzieńWstaje dzisiaj nowy dzieńWstaje dzisiaj nowy dzieńWstaje dzisiaj nowy dzieńWstaje...[Zwrotka 1: Diox]Wstaje nowy dzień życie daje Ci szanseAlbo chociaż jej cień, jeśli chcesz to go znajdzieszJeśli wiesz gdzie sens graj twardziejBo można przejąć każdą grę jak Basket MichaelŁap okazje, życie nikogo nie głaszczeIdź swoją drogą chodź to podobno nie łatweZdejmij maskę, bądź sobą na zawszeNieważne co mówią w każde słowo pchaj prawdęŻycie jest twarde, ale daje satysfakcjeWięc marne są szanse jeśli odpadniesz na starcieGraj odważnie, gra o wysoką stawkęCzas na walkę oczy szeroko otwarteSzeregi zwarte, życie nieodwracalnePostaw na jedną kartę, graj w kości z fartemWiele możliwości sam nie raz upadłemWstaje nowy dzień przynosi nam okazję[Refren: Diox/The Returners]Wstaje nowy dzień, wstaje nowy dzieńWstaje nowy dzień, który daje nam szanseWeź los w swoje ręce, nie poddawaj się łatwoCodziennie, da się coś zrobić, podejmij decyzjęWstaje nowy dzień, wstaje nowy dzieńWstaje nowy dzień, który daje nam szanseNowy dzień szansę na wygraną wciąż powiększaRozejrzyj się, wyobraźnia jedyna granica[Zwrotka 2: Diox]Wstaje nowy dzień, słońce daje nam nadziejeJak krzyk dziecka, gdy płuca wypełnia tlenemJak łzy oczyszczenia w nas tli się nadziejaJak wiara w lepsze dni bo kiedy jak nie terazNowy dzień szansę jak w milionerachMasz cztery strony świata każdy z nas sam wybieraObierz cel, przecież jesteś przy sterachŁap w żagle wiatr to zwycięska banderaKonsekwencja pozwoli Ci popłynąć za horyzontA esencja tej drogi smak zwycięstwa jak winoWażniejsza jak miłość stała się konkurencjaDlatego zdrada ideałów jest coraz częstszaWstaje nowy dzień oczyścić umysłyJa zrealizuję sen jeden z miliona znad WisłyNowy dzień nowe pomysły, jest pięknieWstaje nowy dzień Ty zrobisz z nim co zechcesz[Refren: Diox/The Returners]Wstaje nowy dzień, wstaje nowy dzieńWstaje nowy dzień, który daje nam szanseWeź los w swoje ręce, nie poddawaj się łatwoCodziennie, da się coś zrobić, podejmij decyzjęWstaje nowy dzień, wstaje nowy dzieńWstaje nowy dzień, który daje nam szanseNowy dzień szansę na wygraną wciąż powiększaRozejrzyj się, wyobraźnia jedyna granica[Tekst i adnotacje na Rap Genius Polska]
Przyspieszmy kroku, chłopcy i dziewczętaI niech piosenkaObiega światW pochodzie ptak ją nuci, szumią drzewaI z nami śpiewaSłoneczny wiatrBrzmi zgodny śpiew pokoju budowniczychTak wielu, że nas w marszu nie policzyszIdziemy, niech pogodę śpiew kołyszeMy towarzyszeZwycięskich latI górnicyI hutnicyI murarzeKolejarzeI rolnicyOgrodnicyKrawcy, tkaczeI spawaczeI cywileI żołnierzeWróg wam pieśni nie odbierzeTara bam, tara bamWróg nie wydrze pieśni nam!Bo pieśń nie tylko zrywa się w pochodzieUskrzydla co dzieńMłodzieńczy trudJej rytm popędza serca, nagli młotyI do robotyNas będzie wiódłTo śpiew weselny naszej wspólnej pracyŻałobny marsz dla ciemnych podpalaczyNiesiemy pieśń i ona nas porywaI brzmi szczęśliwaGdy śpiewa lud Legenda: inc, incipit - incipit - z braku informacji o tytule pozostaje cytat, fragment tekstu z utworu abc (?) - text poprzedzający (?) jest mało czytelny (przepisywanie ze słuchu) abc ... def - text jest nieczytelny (przepisywanie ze słuchu) abc/def - text przed i po znaku / występuje zamiennie abc (abc) - wyraz lub zwrot wymagający opisu, komentarza (abc) - didaskalia lub głupie komentarze kierownika
bo nowy dzień wstaje tekst
